Ιδεόπολις, unplugged –

ω κουμπί

Με την ομορφιά του καταργεί την έννοια της αστυνόμευσης καθώς κυκλοφορεί μόνο στην μαύρη αγορά:

Αναφέρομαι στην αγορά των κινήτρων και συγκεκριμένα στο μέρος που οι άνθρωποι προσπαθούν να ψωνίσουν κλητική, ή να την ανταλλάξουν με το πεπραγμένο.

Η ανάγκη για τόση κλητική προέκυψε την ημέρα που καταργήθηκαν οι χρησμοί, δηλαδή την ενάτη ιουνίου που έκανε και ζέστη.

Έκτοτε, το πρωθύστερο εδραιώνεται εκκωφαντικά και περιφέρεται με ύφος κάποιου που ονειροπολεί, για να μην πω τίποτα χειρότερο.

Τι το κάνει όμως τόσο ωραίο; Η στρογγυλάδα του; Μα το δυνητικό γεννά το δυνητικό και ο ήλιος δεν έχει πει την τελευταία του λέξη (αν και λάμπει περισσότερο απ’αυτόν).

Η λειτουργικότητά του; Μα εδώ έχουν πει τόσα και ο τόσα ο αντιφωνητής με την μαρία νεφέλη, συνεπώς ούτε αυτή είναι η περίπτωση.

Αποφαίνομαι πως η ομορφιά του είναι αναγκαία για τον κόσμο, όπως και ο κόσμος για την ομορφιά του, διότι συμβολίζει την αιώνια νοσταλγία του ψίθυρου των εραστών την στιγμή που μεταμορφώνονται σε συνθήκες αντεστραμμένου αδύνατου.

Το έχω στα δάχτυλά μου και παίζω με τις μετωνυμίες του.