Ιδεόπολις, unplugged –

Ανάληψη και ευθύνη δράσης

Ο κουρέας μπορεί να κουρέψει τον εαυτό του. Από την άλλη, ο νεκροθάφτης δεν θάβει τον εαυτό του.

Θα αυθαιρετήσω, προκειμένου να υποστηρίξω πως το παραπάνω παράδειγμα στοιχειοθετεί αυταπόδεικτα την ανθρώπινη δισημία.

Και τρισημία μπορώ να πω, καθώς υπάρχουν και οι κουρείς που θάβουν τους εαυτούς τους, όπως και οι νεκροθάφτες που κουρεύονται μόνοι τους.

Βεβαίως, λένε οι φήμες πως ο γείτονας του κουρέα, πολιτικός μηχανικός στο επάγγελμα, μια μέρα είχε κουρέψει τον νεκροθάφτη λίγο πριν ο τελευταίος κάνει μια κάτοψη για το νέο σπίτι του κουρέα.

Λέγεται επίσης πως η πρώτη ξάδερφη του νεκροθάφτη, μια μπάργουμαν που δεν θυμάμαι το όνομά της, έφτιαξε σε όλους τους από ένα ντάκιρι φράουλα κάποιο βράδι που αργότερα έγιναν δύο και περισσότερα, για να μην πω τι έγινε στην συνέχεια, δεν θέλω.

Δεν θυμάμαι τι ξεκίνησα να γράφω, αλλά μου φαίνεται ότι προς στιγμήν είχα κάποιου είδους οίηση και ανάγκη να περιγράψω την ανθρώπινη συμπεριφορά. Μαλακία μου.