Ιδεόπολις, unplugged –

Tα W και Ζ μποζόνια έχουν μάζα, ενώ τα φωτόνια είναι άμαζα

γράφει ο Mersault μεσάνυχτα |Oδοιπορικά, Θρησκευτικά, Καλύτερες Τέχνες

Ακριβώς επειδή ήταν σάββατο μεσημέρι πίστεψα ότι έπρεπε να πάω στο σουπερμάρκετ. Επιστρέφω και μόλις έκλεισα την πόρτα πίσω μου, χτύπησε το κουδούνι της εξώπορτας.

Δεν ανοίγω ποτέ, γιατί σχεδόν δεν έχω ποτέ επισκέψεις και αντ’αυτού πάω στην κουζίνα για να βάλω τις σόδες στο ψυγείο.

Φαίνεται όμως πως το κινητό μου είχε αντίθετη γνώμη, γιατί την ίδια στιγμή έρχεται μήνυμα «άνοιξέ μου». The plot thickens θα έλεγα, αν υπήρχε plot.

Ανοίγω την πόρτα και την βλέπω να ανεβαίνει τις σκάλες, χαμογελαστή, κοιτώντας με στα μάτια.

Κάνω χώρο για να περάσει μέσα και με το που ανοίγω το στόμα μου να την καλωσορίσω μου το κλείνει με το χέρι της και με σπρώχνει προς τα πίσω.

Οι σόδες μου άρχιζαν να διαμαρτύρονται με όλα αυτά, ενώ το ψυγείο είχε μείνει άναυδο. Κλείνει την πόρτα, με πιάνει απ’το χέρι και με οδηγεί προς τον καναπέ, όπου κάθομαι (τι άλλο να έκανα;)

Αρχίζει να γδύνεται με γρήγορες κινήσεις. Αμίλητος, αποφασίζω να ενστερνιστώ τη στάση του ψυγείου μένοντας επίσης άναυδος, αν και εδώ που τα λέμε άρχισα να καυλώνω.

Κάθεται στα γόνατά της μπροστά μου εντελώς γυμνή, συνέχεια χαμογελαστή, πάντα αμίλητη.

Το στήθος της είναι αρκετά μικρό αλλά στητό, σχεδόν αυτόνομο από το υπόλοιπο κορμί. Το κορμί είναι αρκετά μαυρισμένο, καθαρό με περίσσεια καύλας. Σχεδόν το φωνάζει δηλαδή.

Ανασηκώνομαι λίγο καθώς μου τραβάει την βερμούδα για να την βγάλει. Πιάνει με τα χέρια της τα μπούτια μου και τα απομακρύνει το ένα από το άλλο. Αυτά με τη σειρά τους το δέχτηκαν.

«Κοίτα με στα μάτια» μου λέει και την ίδια στιγμή βάζει το στόμα της στο πουλί μου, ή βάζει το πουλί μου στο στόμα της – δεν θυμάμαι πως ακριβώς έγινε.

Αρχίζει να μου παίρνει πίπα αργά, πρώτα γυρνώντας τη γλώσσα της γύρω από το κεφάλι, μετά βάζοντας το όλο μέσα στο στόμα της και μετά πάλι αφοσιώθηκε στο κεφάλι.

Στη συνέχεια, μου έφτυσε τα αρχίδια και άρχισε να τα γλείφει, μάλλον για να πάρει το σάλιο της πίσω. Μετά, πήρε το πουλί μου με το χέρι της και το έτριψε στο πρόσωπό της για λίγο, για να το αφήσει ελεύθερο στη συνέχεια και να το πιπώνει πάλι.

Αυτή τη φορά όμως το έκανε πιο γρήγορα, άρπαξε το δεξί μου χέρι και το έβαλε στο κεφάλι της για να δίνω τον ρυθμό, αν και στην ουσία συνέχιζε με το δικό της. Πιο γρήγορα και πιο γρήγορα.

Νομίζω πως δεν άντεξα καθόλου από εκείνη την στιγμή και μετά και ανακοινώντας ξέπνοα δυο – τρεις φορές «σε χύνω», βαριανασαίνοντας, έχυσα τόσο πολύ που άλλαξε η σύσταση του οργανισμού μου σε 10% νερό.

Εκείνη, δεν άφησε ούτε μια σταγόνα σπέρμα να φύγει, το κατάπιε όλο μουρμουρίζοντας ταυτόχρονα μια μελωδία σε τέμπο larghissimo.

Σηκώνεται, μου λέει «βάλε τις σόδες στο ψυγείο και έλα, θα αρχίσω χωρίς εσένα» και κατευθύνεται προς το κρεβάτι.

Ποτέ δεν κατάλαβα πως το ήξερε ότι είχα ψωνίσει σόδες.