Ιδεόπολις, unplugged –

Et in arcadia ego *

Οι λέξεις που μεταχειριζόμαστε στη θέση ονομάτων ή επιθέτων, λέγονται αντωνυμίες.

Διαχωρίζονται ως εξής:
Προσωπικές (φανερώνουν τα τρία πρόσωπα του λόγου),
κτητικές (μου, της, τους, φανερώνουν σε ποιον ανήκει κάτι),
αυτοπαθείς (φανερώνουν πως το ίδιο πρόσωπο ενεργεί και το ίδιο δέχεται την ενέργεια),
οριστικές (ορίζουν και ξεχωρίζουν κάτι από άλλα του ίδιου είδους),
δεικτικές (εκείνες που τις χρησιμοποιούμε όταν δείχνουμε),
αναφορικές (λέγονται αυτές με τις οποίες ολόκληρη πρόταση αναφέρεται/αποδίδεται σε μια άλλη λέξη),
ερωτηματικές (εκείνες που τις μεταχειριζόμαστε όταν ρωτούμε Τι, ποιος, πόσος κλπ)
κι αόριστες (τις μεταχειριζόμαστε για ένα πρόσωπο ή πράγμα που δεν το ονομάζουμε, γιατί δεν το ξέρουμε ή γιατί δε θέλουμε).

Προτείνω να εισάγουμε κι ένα άλλο είδος αντωνυμίας στο υπουργείο παιδείας, ή στον κ. Μπαμπινιώτη ή δεν ξέρω που αλλού:
Την κλάση των Ζενεσεκουά αντωνυμιών, οι οποίες θα φανερώνουν αυτό το κάτι μπουρδέλο.

Πχ, «νοιώθω ζμουτ σήμερα».
Ή, «πω πω … μόλις την είδα έγινα παρασυμπαθητικόνος«, κλπ.

Τι λέτε;

* Et in Arcadia ego is a Latin phrase that most famously appears as the title of two paintings by Nicolas Poussin (1594–1665).
They are pastoral paintings depicting idealized shepherds from classical antiquity, clustering around an austere tomb.
The more famous second version of the subject, measuring 122 by 85 centimetres (72.8 x 47.6 in), is in the Louvre, Paris, and also goes under the name «Les bergers d’Arcadie» («The Arcadian Shepherds»).
It has been highly influential in the history of art and more recently has been associated with the pseudohistory of the Priory of Sion popularised in the books Holy Blood, Holy Grail and The Da Vinci Code.
This painting will be on temporary display through September 2, 2007 at the High Museum of Art in Atlanta, Georgia, as part of the Louvre Atlanta exhibition.