Les jeux sont faix
γράφει ο Mersault μεσάνυχτα |Σείενημρε

Το κείμενο έχει δύναμη.

Οι λέξεις δημιουργούν τον κόσμο. Γι’αυτό κι όσοι έχουν το χάρισμα της μεταφυσικής ενόρασης, αντιλαμβάνονται συναισθηματικά την απειρία των κόσμων.
Πολλαπλότητες όσες και οι λέξεις επί τις επιλογές κι όλα αυτά υψωμένα στη δύναμη του δέους για το θάνατο των γεγονότων που είτε δεν επιλέξαμε, είτε δεν μας επέλεξαν.

Και όλοι εμείς, ζούμε αυτό που στα μαθηματικά λέγεται ομοιομορφισμός. Την προβολή δηλαδή των συνεπειών του θανάτου των επιλογών.
Η βασιλική οδός προς την ενηλικίωση, φαίνεται ότι είναι κατάμεστη με αυτό που η δημουλά θα χαρακτήριζε ως εμποδιοδρομίες.
Τα δικά μου εμπόδια δεν ξορκίζονται. Φύσει μελισσοκόμος, τα θέλω όλα. Κανένα συμβιβασμό.
Νομοτελειακά στο αλχημιστικό εργαστήρι, η τρυφερότητα γίνεται κτητικότητα.
Έχω ανάγκη αυτή την εγγύτητα της συντροφικότητας, γίνομαι σκληρός όταν δεν καρπώνομαι τα αγαθά της Υπεραξίας, καπιταλιστής και μονάρχης του όλου σου κι όχι αυτού που μου προσφέρεις.
Έτσι είμαι: Κόκκινος από την απόγνωση, μαύρος από το δέος. Απόγνωση και δέος με σένα. Και τις επιλογές. Κι αυτές τις δύο λέξεις: Κόκκινο και μαύρο.

Δεν επιτρέπονται σχόλια.