Η ειρκτή της κυριολεξίας
γράφει ο Mersault μεσάνυχτα |Ό,τι θυμάμαι χαίρομαι

Ίσως θα έπρεπε στη θεωρία της γραπτής μετα-γλώσσας να προστεθούν επιπλέον δύο σημεία:
Του «δεξιού» και του «αριστερού χεριού».

Έτσι ώστε, όταν κάποιος κυριολεκτεί να φαίνεται το δεξί χέρι ενώ όταν χρησιμοποιεί κάποια μεταφορά ή ειρωνεύεται ή ο,τιδήποτε άλλο να φαίνεται το αριστερό χέρι.

Στον προφορικό λόγο δεν νομίζω ότι είναι τόσο αναγκαία η εισαγωγή αυτών των σημείων, καθώς με τις χειρονομίες ή την έκφραση ή τη χροιά της φωνής κλπ, ο συνομιλητής μπορεί να αντιληφθεί για ποιο σχήμα λόγου πρόκειται.

Αντιλαμβάνομαι βεβαίως, ότι πρακτικά είναι πολύ δύσκολο τη στιγμή που διαβάζεις κάποιο κείμενο (και ενώ δε θα έπρεπε να το ερμηνεύεις κυριολεκτικά να το κάνεις) να εμφανίζεται μια μούτζα δεξιού χεριού στο βιβλίο ή στην οθόνη, αλλά φευ, έχω πίστη στις τεχνολογίες.

Σημεία και τέρατα φίλοι μου, σημεία και τέρατα.


2 απαντήσεις στο “Η ειρκτή της κυριολεξίας”

  1. Λευτεράκης #8

    Εν προκειμένω με ποιο χέρι μας μουτζώνεις;

  2. Mersault

    Μα με το δεξί.