Αξαμμοίωφα
γράφει ο Mersault μεσάνυχτα |Κουκουνάρες

Κυνάναι τφη τψομή ρσιξ αρό ρομμά ρομμά (λούξηνα φου λεχαμιού ράξω – λάφω, τνίπινο χσυζιώξ) ψσόξια ρου είψανε ζιζαψκεί λάφι ρου οξονάθεφαι «αξαμμοίωφετ».

Δυτφυψώτ λάφι η νεδάμη νου ημιλία, λάφι οι τυξαξατφσοχέτ νε φο χιμότοχο λαι λομμηφό ρμέοξ Αμφτ Ψάινες ζεξ νροσώ ξα τατ ρω φι επυρησεφούταξ ή έτφω τε ροιό νάκηνα φιτ είψα τυξαξφήτει.
Ωτ όξονα όνωτ αξέλακεξ νου νεφέζιζαξ νια αίτκητη ατχάμειατ, ή ξα φο δσάβω νε μοδοφεψξίθωξ ύχοτ – νου νεφέζιζαξ φο αξφίκεφο φου *Οσιτφιλού*, τυξαίτκηνα ρου ζηνιουσδείφαι νε φο κάξαφο ή φιτ τυξαμμαδέτ νε φηξ Εχοσία.

Φώσα, νόμιτ νε εξέρξευταξ λαι δια έξα νιλσό ραιψξίζι νε χωξήεξφα ρου νέξουξ ίζια λαι τύνχωξα ρου αμμάθουξ.
Η Εραξάτφατη ζεξ ασδεί.


3 απαντήσεις στο “Αξαμμοίωφα”

  1. Ο Λύκος της Στέππας

    όλα, όλα, όλα τα κατάλαβα.

  2. Mersault

    Θυμάμαι στη σχολή πριν από πολλά πολλά (κούνημα του κεφαλιού πάνω – κάτω, σμίξιμο φρυδιών) χρόνια που είχαμε διδαχθεί κάτι που ονομάζεται «αναλλοίωτες».
    Δυστυχώς κάτι η μεγάλη μου ηλικία, κάτι οι συναναστροφές με το φιλόσοφο και κολλητό πλέον Αλτς Χάιμερ δεν μπορώ να σας πω τι εξυπηρετούσαν ή έστω σε ποιό μάθημα τις είχα συναντήσει.
    Ως όνομα όμως ανέκαθεν μου μετέδιδαν μια αίσθηση ασφάλειας, ή να το γράψω με λογοτεχνίζων ύφος – μου μετέδιδαν το αντίθετο του *Οριστικού*, συναίσθημα που δημιουργείται με το Θάνατο ή τις συναλλαγές με την Εφορία.

    Τώρα, μόλις με ενέπνευσαν και για ένα μικρό παιχνίδι με φωνήεντα που μένουν ίδια και σύμφωνα που αλλάζουν.
    Η Επανάσταση δεν αργεί.

  3. Mersault

    Tώρα που το ξαναδιαβάζω, δεν το βρίσκω και τόσο ωραίο κείμενο.