Άνοιξη σημαίνει «άνοιξε»
γράφει ο Mersault μεσάνυχτα |Σείενημρε

Σε κοιτάζω, χαμηλώνεις το βλέμμα, χαμογελάς, με κοιτάς, με πλησιάζεις: σιμώνεις το πρόσωπό σου στο δικό μου, ηλεκτρίζομαι, δαγκώνω χείλια, ξανά χαμογελάς: παίζουμε.



Ενα σου βλέμμα για δες,

Ράθυμες διαθέσεις στο μεταίχμιο, αναστολές παρελθόντος. Είμαστε στο Ατελέσφορο γι’άλλη μια φορά.

όλα γίναν όπως χθες

Πλημμυρίδα.
Συναισθημάτων; αγνοώ. Η ευπροσηγορία πάντως, δείχνει αμφότερα αρκετά αυτάρεσκη, τόσο ακριβώς ώστε το ποσό του γνόφου να είναι το απολύτως κατάλληλο για να συγκεραστούν τα σύμπαντά μας.

αν τα γκρεμίσεις ξανά – θα πνιγούμε στη στεριά

Νά’σου μπροστά μας πάλι το πολύμοχθο του ψυχικού αλληθωρίσματος, απέχει όσο τα χείλια μας.
Τα δικά μου ματωμένα, τα δικά σου υγρά, αίμα και σάλιο αναμοχλεύουν γι’άλλη μια φορά το πολλαπλό σημαινόμενο της αφής.

για δες πως φεύγει ο καιρός – κι έχω γίνει σαν τρελός

Σε θέλω – και θέλω να σε θέλω – και θέλω να σε θέλω να σε θέλω και …

Άνοιξη μπαίνει ξανά, άνοιξέ μου μι’αγκαλιά

Ιριδίζουσες αποχρώσεις αμεριμνησίας.
Το απείκασμα της επόμενης φοράς.
Έβαλες λουλούδι στον Επιτάφιο χθες; “Εκαναν περιφορά ξέρεις, προκειμένου να πειστούμε ότι σήμερα θ’αναστηθεί.
Σε σκέφτομαι, το νοιώθεις; Αισθάνεσαι το αίμα των χειλιών μου; Τα στίγματα με γαργαλάνε, θαρρώ πως με ειρωνεύονται κι όλας.
Ή εσύ είσαι αυτή που;

Ω γλυκύ μου Έαρ, γαμώ την πουτάνα μου μέσα.

Δεν επιτρέπονται σχόλια.