Μεγαλώνω
γράφει ο Mersault μεσάνυχτα |Σείενημρε

Γίνομαι όλο και περισσότερο ευάλωτος στην ειρωνία, πώς άλλωστε κάποιος θα μπορούσε ν’αντιμετωπίσει τις επικρίσεις περί αδιαφορίας και συντακτικών – λεκτικών αβδηριτισμών;
Ούτε που ξέρω, ούτε που με νοιάζει, πονάει η κοιλιά μου μ’όλα αυτά τα φάρμακα που καταναλώνω για το δόντι μου, συνήθως όταν σε εγκαταλείπει ο πόνος του ενός σε πιάνει ο πόνος του άλλου αγαπητέ ανοικείε μου μύθε.

Η επόμενη άσκηση αφορά αυτούς που εξαργυρώνουν ερωτικά το Δίλημμα, εγώ ουρλιάζω σιωπηλά για λόγους που δε θα υποψιαστείς λευτεράκη ούτε στον αιώνα των αιώνων αμήν.
Απλά, αντικαταστήστε τις παρακάτω έννοιες με μύθους του μικροσύμπαντός σας.

  • Πρόταση: Αν ένα ιδεώδες [[p]] μιας ΠΚΙ είναι μέγιστο, τότε το p είναι ανάγωγο.
  • Απόδειξη: Έστω [[p]] ένα μέγιστο ιδεώδες της D, που είναι ΠΚΙ.
    Υποθέτουμε ότι p = ab στην D.
    Προφανώς, [[p]] υποσύνολο του [[a]]. Ας υποθέσουμε ότι [[p]] = [[a]]. Τότε τα a και p είναι ισοδύναμα, δηλαδή το b είναι μονάδα.
    Αν [[a]] διάφορο του [[p]] τότε πρέπει να έχουμε [[a]] = [[1]] = [[D]], αφού το [[p]] είναι μέγιστο.
    Αλλά τότε τα a και 1 είναι ισοδύναμα, δηλαδή το a είναι μονάδα.
    Άρα, αν p = ab, τότε ή το a ή το b είναι μονάδα. Δηλαδή, το p είναι ανάγωγο στοιχείο της D.

    • Άηντε τώρα κύριε Άλβινγκ, ζωγράφισε.

    Δεν επιτρέπονται σχόλια.