Ιδεόπολις, unplugged –

Τρίχες

γράφει ο Mersault μεσάνυχτα |Kαζαουμπονοειδή

Μια φορά, ένας τύπος ήταν πολύ ερωτευμένος με μια τύπα και μάλιστα ίσχυε και το αντίστροφο.
Επειδή όμως ήταν στις αρχές της σχέσης τους, ο ένας πήγαινε στο σπίτι της άλλης μιας και δε ζούσαν μαζί.
Η τύπα είχε πλούσια, πυκνά μαλλιά, με αποτέλεσμα κάθε φορά που ο τύπος καθάριζε το σπίτι του, έβρισκε ίσα με ένα πουλόβερ τρίχες.
Και το αντίστροφο.

Κάποια πρωινά δε που ο τύπος σηκωνόταν να πάει στη δουλειά του, έβρισκε τρίχες ακόμα και στον κώλο του.
Δεν τον πείραζε όμως, ποτέ δεν τον πείραξε. Ήταν πολύ ερωτευμένος με την τύπα.
Όπως όμως συχνά συμβαίνει στις ιστορίες με τρίχες, η τύπα χώρισε τον τύπο. Κατ’ανάγκη, και το αντίστροφο.

Ο φίλος μας πειράχτηκε.
Χτυπήθηκε, έκλαψε, σκοτείνιασε, κλείστηκε στον εαυτό του, άκουγε ζαφείρη μελά και διάβαζε πάνο κουτρουμπούση για να συνέλθει από την ήττα.
Ο χρόνος καθώς λέν” οι τρύπες είναι ο χειρότερος γιατρός όμως, και με τα πολλά, έγινε η τρίχα τριχιά στο κεφάλι του.

Εν τω μεταξύ, η τύπα έκανε μαθήματα φωνητικής. Και να σου αντιστοίξεις, περιπτύξεις, φούντες και φούγκες.
Διαγωνίστηκε στο φέημ στόρυ, όπου έσπασαν τα ρεκόρ τηλεθέασης καθώς ο κύριος ψινάκης της έκανε πρόταση γάμου λάηβ.
Τα μηχανάκια της έητζημπή παραίτηθηκαν και μετανάστευσαν ομαδικώς στη σουηδία. Του μπερναμπέου έγινε. Και το αντίστροφο.

Η τύπα με τη σειρά της όμως δεν μπορούσε να διαχειριστεί καλά όλη αυτή την παραφροσύνη.
Της έστριψε λιγάκι.
Ξύρισε το κεφάλι της και μ’ένα τουπέ που θα ζήλευε κι ο ίδιος ο μαιτρ του μπουλγκάκοφ, τα παράτησε όλα κι αφοσιώθηκε στο όνειρό της, να γίνει δηλαδή μέλος της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς.

Ο τύπος για τον οποίο μιλούσαμε πιο πάνω, αποφασίζει να τη βρει.
Να της μιλήσει, να της ανοίξει την καρδιά του με κίνδυνο να γελοιοποιηθεί από την πιθανή απόρριψη.
Μαζεύει λοιπόν όλα τα αποθέματα θάρρους που είχε φυλαγμένα στο μικρό κουτάκι των αναμνήσεών του, της τηλεφωνά και κλείνουν ραντεβού για να τη συναντήσει. Και το αντίστροφο.

Η επόμενη μέρα ήταν η μεγάλη μέρα (ανατολή ηλίου 6:04, δύση 20:43).
Τα δευτερόλεπτα έμοιαζαν με αυγολέμονο. Ο κόσμος περπατούσε με ρυθμούς φωτιστικού. Τα αυτοκίνητα ήταν κολλημένα στην ένδυση.
Αφού παράγγειλε ο τύπος, έρχεται μετά από λίγο και η τύπα και τον χαιρετά.

Καταστροφή. Και το αντίστροφο.

Ήταν αγνώριστη. Είχε γίνει μια καραφλή τραγουδίστρια.
Τα πάντα κατέρρευσαν στα σωθικά του τύπου, στο μυαλό του, στα αισθήματά του.
Κατάλαβε σε μια στιγμή έκλαμψης, απ’αυτές που σου συμβαίνουν 2-3 φορές σε μια ζωή (ή αν είσαι τυχερός 4), ότι στην πραγματικότητα δεν αγαπούσε την τύπα.
Όλος αυτός ο θρήνος, η σκέψη της, τα πάντα αφορούσαν τις τρίχες της. Όχι την ίδια. Όχι, δεν άντεχε την ίδια.
Έφυγε τρέχοντας.

Ο Ιονέσκο σε μια γωνιά έτριβε ικανοποιημένος τα χέρια του.
Είναι συνονόματος με τον Αρανίτση.
Και το αντίστροφο.