βυ
γράφει ο Mersault μεσάνυχτα |Ανερυθρίαστα

Παίξε μι μινόρε / σολ / λα / λα μινόρε σαν νευρόσπαστο.

Εγώ είμαι εγώ συν οι εμμονές μου, εσύ θα παίζεις σαν νευρόσπαστο το σάουντρακ αυτού του αθροίσματος.

Ακίνδυνη δυστοκία το άθροισμα. Για να ταιριάζει με την ομοιότητα, καθώς κάθε πράγμα είναι όμοιο με κάποιο άλλο πράγμα εάν και εφόσον.

Εάν και εφόσον επιθυμούσα να ρίξω ένα ρούχο πάνω σ’αυτό το κείμενο, θα ήταν αυτή η αυθάδης νωχέλεια κατά την οποία καίγεσαι εντός.

Εντός, εκτός ή επί τα αυτά; Σου είπα παίζε σαν νευρόσπαστο, μην γίνεσαι όμως τέτοιο.

Εντός, εκτός και επί τα αυτά είναι η σωστή απάντηση. Το ερώτημα αφορά την ετεροτονία per se, πάντα ήθελα να χρησιμοποιήσω την φράση per se σε κείμενο επιτέλους.

Πρέπει δηλαδή να μην έχεις χάσει το Εγώ, αλλιώς δεν μπορείς να το θυσιάσεις. Και πού χάνεται ένα Εγώ ας πούμε αν όχι στα έμμετρα ομοιώματα;

Ακόμα και στην απλή αναφορά της ετεροτονίας πετάγονται σύννεφα από το πουθενά για να κάνουν την ομοιότητα συνεκτική.

Αν ο χρόνος ήταν γραμμικός, τώρα θα ήσουν δίπλα μου.

Δεν επιτρέπονται σχόλια.