Ιδεόπολις, unplugged –

Ουόου!

Αναρωτιόμουν τον ιούλη που μας πέρασε σχετικά με ένα αποφασιστικό δίλημμα, να μην πω κρισιμότατο και με χαρακτηρίσετε υπερβολικό.
Τελικά δεν διάλεξα κανένα από τα δύο classes όταν το ξεκίνησα πριν από ένα μήνα επιλέγοντας λανθασμένα να γίνω mage, πράγμα άβολο για qs που κάνει κάποιος κυρίως μόνος.
Έτσι, προχωρώ λαμβάνοντας αποφάσεις σαν συνειδητοποιημένος ενήλικας. Αρχίζεις διαλέγοντας μεταξύ PvP και PvE, μετά Horde ή Allies, μετά κλάση, φυλή κ.λπ.
Συνέχισα με το να διαλέγω να γίνομαι κοινωνικός συμμετέχοντας σε parties, ή να γίνομαι ninja επιδεικνύοντας όλη μου την greed.
Έγινα μέλος σε guild, μπήκα σε μπουντρούμια, απεκατέστησα τη δικαιοσύνη, προσπάθησα να μιλήσω με την αντίπαλη φατρία με νοήματα καθώς δε γνωρίζω την common, περπάτησα πολύ, πάρα πολύ.
Εξασκήθηκα στα ορυχεία και την κατασκευή κοσμημάτων, χάλασα πολλά λεφτά στις μετακινήσεις, πιάστηκα στην πλάτη και τους ώμους.

Αυτή την εποχή που μιλάμε δε φεύγω από το σπίτι να πάρω τσιγάρα δίχως να μου κάνει buff κάποιος πρώτα.
– Όταν πηγαίνω σε μια συνοικία που δεν έχω ξαναπάει (όπως πχ πρόσφατα στον ταύρο) ψάχνω πρώτα να βρω τον τυπάκο για το flight path.
– Κοιτάζοντας κάποια γυναίκα στο δρόμο, μού’ρχεται να κάνω inspect και ίσως να πάω στο auction house να της ψωνίσω κανά καλύτερο σουτιέν.
– Αγοράζοντας εισιτήριο του μετρό, μετατρέπω τα ρέστα σε gold, silver και copper.
– Διαφωνώ με τους ταρίφες για το δρομολόγιο που θα ακολουθήσουμε και σκέφτομαι πως να αποφύγω να γίνω aggro.
– Βλέπω ένα χρυσό θαυμαστικό πάνω από το κεφάλι του ταμία του κινηματογράφου όταν πηγαίνω για εισιτήριο.
– Σκέφτομαι έναν συνάδελφο και νοιώθω ότι έχω καλύτερο dps απ’αυτόν σε περίπτωση που πλακωθούμε. Θεωρητικά και καλύτερο critical. Άντε μην τα κάνω του battleground εδώ μέσα.
– Απορώ όταν ο περιπτεράς της γειτονιάς μου δεν με χαιρετά λέγοντας blood and honor.
– Καμμιά φορά ζητάω από την μητέρα μου όταν πρόκειται να επισκεφτώ το πατρικό μου να με κάνει summon.

Δεν ξέρω, έχω την εντύπωση πως κάτι δεν πάει καλά.