Altera pars
γράφει ο Mersault μεσάνυχτα |ΘρησκευτικάΚαι αρχίζω.
Εκ των προτέρων δεν ξέρω τι θα ειπωθεί — εδώ — , αλλά θ’αρχίσω.
Όχι να ισορροπώ στην μέση του πουθενά, καθώς δεν έχω καπέλο – το κατ’εξοχήν απαραίτητο μέσο δηλαδή προκειμένου να διαπρέψω στη σοφιστεία της σταθερότητας.
Αφήνομαι στο νεκρό τοπίο το οποίο πιστοποιεί ερήμην εμού η κυκλοθυμία μου, πιστοποίηση μάλιστα στην οποία συνδράμει με ενάργεια η δυστοκία του κάθε μέρα.
Αφήνομαι στην άφεση, στην εμβρίθεια της σκέψης της αντίστροφης μέτρησης, στην αδημονία του επέκεινα που κάποτε μου υποσχέθηκα ως έσχατο μέτρο έναντι στο κάθε μέρα.
Αφήνομαι ταυτόχρονα και στον καγχασμό του ασυνάρτητου, στην αντίθεση της τάξης μέσα από τον εαυτό της, στο άθροισμα του κάθε με του μέρα.
Το ταξίδι, είναι μια περιφρόνηση που εγκολπώνω ανύποπτα.
