Ιδεόπολις, unplugged –

Rumors of my demise have been greatly exaggerated

Ήτο κάποτες ένας μεσήλιξ εικοσάρης, του οποίου είχε καρπίσει εντός μια βαθειά θλίψη.
Κι επειδή είχε σκουλίκια στον κώλο του και δεν έλεγε να κάτσει σε μια γωνιά, ντύθηκε με την υποκριτική σοβαροφάνεια της δήθεν απώλειάς του και δρόμο πήρε δρόμο άφησε και πήγε να συμβουλευτεί έναν γέροντα σοφό για το ζήτημα που τον απασχολούσε.
– Γέροντα, του είπε με αδειανά χέρια, αγαπώ την Ντενίζ και δεν ημπορώ ακόμα να την ξεπεράσω. Τι να κάμνω;
– Ντεμίζ τη λένε ηλίθιε, όχι Ντενίζ. Ντεμίζ! του αποκρίνεται ο γέρων κι εκείνη την ώρα επόρδευσε αφήνοντας μια σιγανή, αλλά απ’αυτές τις θανατηφόρες που βρωμάν πολύ.
Ο νέος της ιστοριούλας μας επέστρεψε άπραγος, κι αναρωτιόταν για την υπόλοιπη ημέρα πως ήτο δυναμόν το μυστήριο να απαλάσσεται από κάθε επινόηση του ανικανοποίητου.
Εμένα μου τα λες;