Ιδεόπολις, unplugged –

Τσιχλοποιμαντικά ~2~ (κι έπεται συνέχεια)

Παλιότερα, είχα χρησιμοποιήσει τις «τσίχλες» ως εισαγωγικό για ένα κειμενάκι υπέρ της ενσυναίσθησης έναντι της σκέψης.
Λόγω της αμφιθυμίας μου, δυσκολεύομαι να γράψω έστω και μια γραμμή τις τελευταίες μέρες παρ’όλο που νοιώθω ότι έχουν πολλά να ειπωθούν ακόμα για τα διάφορα κολλήματα – ή αν προτιμάτε τον όρο «καθηλώσεις».

Ας το αναβάλλω προς το παρόν κι αντ’αυτού ας μοιραστώ μαζί σας το παρακάτω εύγλωττο ανέκδοτο. Προς το παρόν, προσπαθώ να παίρνω βαθειές ανάσες.

Πάει ένας τύπος στον ψυχίατρο. Ο ψυχίατρος αρχίζει την εξέταση.
Zωγραφίζει ένα κύκλο και ρωτάει τον ασθενή:
– Τι είναι αυτό;
– Μουνί, απαντάει ο ασθενής.
Ζωγραφίζει ο ψυχίατρος ένα τετράγωνο.
– Τι είναι αυτό;
– Μουνί, απαντάει πάλι ο ασθενής.
Ο ψυχίατρος δοκιμάζει να ζωγραφίσει ένα τρίγωνο και ρωτάει:
– Τι είναι αυτό;
– Μουνί, απαντάει με ενθουσιασμό ο ασθενής.
Ο ψυχίατρος τότε σταματάει την εξέταση και λέει:
– Κύριε μου, έχετε σοβαρά σεξουαλικά προβλήματα …
Και ο ασθενής:
– Εγώ ρε μαλάκα ή εσύ που ζωγραφίζεις όλο μουνιά;