Ιδεόπολις, unplugged –

Ώκουτ

«Ώκουτ» είναι μία από τις 20 περίπου λέξεις που λέει η Αντιγόνη στους 18 μήνες της ζωής της. Αν εξαιρέσουμε την «πατάτα», όλες οι υπόλοιπες είναι είτε μονοσύλλαβες είτε δισύλλαβες.
Η Αντιγόνη, εκτός του ότι ήταν η μόνη αξιοπρεπής παρέα που είχα στις διακοπές μου, ήταν και η μοναδική κοπέλλα κάτω των 25 ετών που δεν μου μιλούσε στον πληθυντικό στις διακοπές μου.

Και για να το ξεκαθαρίσω αυτό, όλες οι άνω των 25 ανήκαν είτε στην κατηγορία «ζευγάρι», είτε στην «πολυπληθή γυναικοπαρέα 30+».
Στην πρώτη κατηγορία δεν μπορείς εύκολα να αναπτύξεις κοινωνική επαφή, καθώς ο γκόμενος σε κοιτάζει παράξενα, ενώ στη δεύτερη σε κοιτάζουν παράξενα οι υπόλοιπες της παρέας.
Οπότε, κατ’ανάγκη μιλούσα στις πιτσιρίκες. Αυτές, με μια πρωτόγνωρη αγριότητα, μ’ένα ανεξήγητο μένος, με μια κακία που εκπορεύεται από τις τρίχες μου που ασπρίζουν, μου μιλούσαν στον πληθυντικό.

Στην αντίπαρο, δεν μου πολυάρεσε. Τείνει να γίνει πάρος. Το σουβλάκι έχει 1,80 και στο κάμπινγκ είχε κάτι τύπους πιο κατεστραμμένους από εμένα. Βρήκα θετικό όμως το μπαρ «Doors» που έπαιζε μόνο Doors.
Κάθησα 4 μέρες, πήγα και μια μέρα στην πάρο και μετά πήρα την παναγια τη χοζοβιώτισσα (ή πως σκατά το λένε – ίσως το παλιότερο σαπιοκάραβο του αιγαίου) και πήγα στο κάμπινγκ της σερίφου.
Τις πρώτες 5 μέρες, συνέχιζε να έχει τον απίστευτο αέρα.
Μεταφορικό μέσο δεν είχα, οπότε έκανα μπάνιο δίπλα από τα λειβαδάκια, στην παραλία «καράβι». Πέρσι, είχα σπαταλήσει μια “βδομάδα για να σχηματίσω ένα κάστρο με όλες τις πέτρες της παραλίας.
Φέτος, οι πέτρες ήταν πάλι διάσπαρτες όπως τις είχα πρωτοβρεί. Αυτή η ασήμαντη λεπτομέρεια δεν μου χάλασε τη ψυχολογία και μέχρι να έρθουν οι φίλοι μου μάθαινα σε κάτι πιτσιρικάδες πρέφα και τα βράδυα ανέβαινα στο «αέρινο» στη χώρα.
Εκεί, ο άγγελος φτιάχνει το καλύτερο μοχίτο του σύμπαντος:
Παίρνετε δυο κουταλιές της σούπας μαύρη ζάχαρη, ψιλοκομμένα κομματάκια λάημ και δυόσμο, βρεγμένο.
Γεμίζετε μέχρι πάνω το ποτήρι με τριμμένο πάγο. Βάζετε το ρούμι, λίγο χυμό λεμόνι κι ακόμα λιγότερη σόδα. Ανακατεύετε λίγο και είστε έτοιμοι.
Να του δώσετε χαιρετίσματα κι αμέσως μετά να ζητήσετε από τον μήτσο που βάζει μουσικές το «I ain’t got nobody» του Louis Prima, θα καταλάβει.
Την τελευταία “βδομάδα ήρθε και η παρέα και ταυτόχρονα έκοψε κι ο αέρας. Βαγιά, Γάνεμα, αλλά κι απ’την άλλη μεριά, Αγ. Σώστη, Κένταρχο, να μην τα γράφω, τα ξέρετε.
Το σύνολο: 4 γύλλοι. Ούτε για ουζομεζέ, αλλά η Αντιγόνη έφαγε μια χαρά.
Στο κάμπινγκ ήρθε και η νεολαία του συνασπισμού. Όλοι – και οι πεντακόσιοι.
Σε μια βαθύτατη ένδειξη δημοκρατίας και σεβασμού προς τον συμπολίτη τους, τα έκαναν όλα πουτάνα και δεν άφησαν κανέναν να κοιμηθεί, αφού στις 4 το πρωί φώναζαν για την επανάσταση, για την αμερικανοποίηση του στρατού κι άλλα τραγούδια της εποχής.
Τις τουαλέτες δε, τις έκαναν σαν τα πιστεύω τους. Τουλάχιστον, τα κοριτσάκια ήταν καθαρά.

Αυτά από τις διακοπές μου.
Μάζεψα περίπου καμμιά σαρανταριά άσπρες πετρούλες και τώρα σημαδεύω τον εαυτό μου.