Σχέδιο
γράφει ο Mersault μεσάνυχτα |Καλύτερες Τέχνες

Τραβώ μια γραμμή γεμάτη σημεία στίξεως, κυκλική.
Βάζω μάτια – λύπη, στόμα – χαμογελαστό όμως – επιθυμίας.
Ανακατεύω θυμωμένα ξόρκια μουρμουρίζοντας λέξεις μαγείας: «Γαμώ Την Πουτάνα Μου Μέσα».
Τελειώνω με το πρόσωπο. Τα μαλλιά είναι σκούρα, σημαδεμένα από θάλασσες.
Σχεδιάζω το κορμί. Ποθοπλάνταχτο.
Χέρια – αγκαλιές. Τα δάχτυλα τα μουτζουρώνω με σκόνη αστρική που μάζεψα στον κήπο μου.
Σ’ένα απ’αυτά του φοράω και τη βέρα που ψάρεψε ο μάλαμας στο τραγούδι του παπακωνσταντίνου. Ποτέ δεν ξέρεις.
Συνεχίζω μουσικά. Το ένα πόδι είναι φούγκα, το άλλο αντίστοιξη.
Ρούχα δε θα ζωγραφίσω. Θα βάλω το ανθρωπάκι μου απέναντι στο θώκο γυμνό, όπως επιτάσσει η εγγύτητα απέναντι στο γνήσιο.
Έτσι άλκιμο κι αυτό θ’αντιμετωπίσει με παρρησία τις ανάγκες του.

Έτοιμο!


2 απαντήσεις στο “Σχέδιο”

  1. Ο Λύκος της Στέππας

    Σχέδια, τα. Πόθοι που μένουν μισοί· όνειρα που δεν πραγματώνονται· προθέσεις κομμένες στην μέση· βότκες (και τεκίλες, και ρούμια) και εξομολογήσεις απελπισμένες· υπολογισμοί και νοητικοί μαίανδροι χωρίς νόημα μέσα στη νύχτα· παίγνια εν ου παικτοίς· πάθη απωθημένα που παλεύουν να εκραγούν, πριν σβήσουν.

    Ή αλλιώς: Some things we plan, we sit and we invent and we plot and cook up.

    Others are works of inspiration, of poetry.

    Δύσκολη τελικά η Ποίηση. Πολύ.

    Από το λεξικό του «παζλ που πάντοτε του λείπει ένα κομμάτι», που λέει και εκείνη.

    Α, και συγγνώμη για το παραλήρημα, φίλος.

    Καλημέρα.

  2. Mersault

    μη ζητάς συγγνώμη. Δεν παρεξηγώ.

    Τους χαιρετισμούς μου στον Λευτεράκη.

    Παρανάδα.