Post coitum omne animal triste
γράφει ο Mersault μεσάνυχτα |Ab imo pectore

Αφαιρέστε τη συνουσία, προσθέστε τις διακοπές κι έχετε τώρα το ρητό στα μέτρα μου (μας;).
Σκέφτομαι να μην αναλωθώ σε κάποια πληθώρα κοινοτοπιών περί του στρες μετά των διακοπών, αν και σας ορκίζομαι ότι όλα αυτά δεν τα βγάζω απ’την κούτρα μου.

Ένας σύντομος απολογισμός:
αγέρας, μια τρέλα σε σάλα διαμερισμάτων, απούσες μπάμιες, τρυφερές αγκαλιές, ένα καλό και κάμποσα άλλα αφηγήματα, η πρώτη φορά που, ψάρια, θλίψη επιστροφής, σταυρός μ’αγκάθια (τρία φουλ), άδειασμα και γέμισμα.

Αυτό που έμεινε ορίζει αυτά που περιμένω.

Υγ,
(1, 2, 3)


5 απαντήσεις στο “Post coitum omne animal triste”

  1. ou ming

    Καλώς ήρθες, Μερσώ.

  2. Mersault

    Μερσί, Ω Μίνγκ.

  3. σίλαρεν

    You damn right, I’ve got the blues,
    From my head down to my shoes

    (πάλι τα ίδια έλεγα και πέρυσι, χμ… καλό φθινόπωρο, μερσώ)

  4. Mersault

    Αμέ.

  5. paperflowers

    Δίκιο έχεις, όλοι το παθαίνουμε νομίζω.
    Είναι που στις διακοπές ζούμε ανθρώπινα (ή η ζωή κυλά με ανθρώπινο μέτρο) και μετά μας κακοφαίνεται…