Άβυσσος, πότε η κόλαση και πότε ο παράδεισος.
γράφει ο γιατ' όχι; μεσάνυχτα |ανοικτά

αλλιώς «Ένα τηλέφωνο δε φέρνει την άνοιξη»

Η κατάσταση έχει ως εξής και μη παρέκει.
Προσπαθώ να την προσδιορίσω. Τζίφος.
Σκέφτεσαι διαφορετικά, αυτό είναι. Τώρα τι κάνουμε;
Εξαρτάται, μήπως είναι από κείνα που δεν αλλάζουνε;
Να την αποδέχεσαι ως έχει.

Να να σε αποδέχομαι ως έχεις, ναι.
Όμως διαφωνούμε σε τόσα πράγματα,
μικρές λεπτομέρειες που μου χαλάνε το σύμπαν,
θέλω να στο πω, και όχι.
Θα στενοχωρηθούμε κι οι δύο.
Και μετά;

Οι λεπτομέρειες προσδιορίζουν οπτικές.
Ρηχές οπτικές κ” εγώ πνίγομαι.
Έχω και γω λεπτομέρειες ξέρεις.
Δεν καταλαβαίνεις τίποτα απ” ότι λέω, έτσι;
Βαρέθηκα τους συμβολισμούς.

Να υπογράψουμε σύμφωνο σταθερότητας,
αγάπης και συμφιλίωσης, και να πάμε για ρακές.
Θα τα ξεχάσω όλα για το καλό μας,
μήπως και βρούμε τελικά τον εαυτό μας.

Δεν επιτρέπονται σχόλια.