Επωάζει ερινύες το δένδρο.
γράφει ο Mersault μεσάνυχτα |Μεγαλόσχημα νιτσεϊκάΓάγγραινες καβαλιστικές, αρχαία εβραϊκά ξόρκια που αξιώνουν κόμιστρα στα περατωμένα – πλέον – σεργιάνια.
Τρομακτικές μορφές που στο Όνομα του Έρωτα, διακονούν πλέον τη φιλαυτία.
Τάχα αυτοδικαίως, πλην ενθυλακώνουν το χωροχρόνο που κάποτε με τόση γαλαντομία τους προσφέρθηκε:
Είναι η φύση τους τέτοια.
Από τη ρίζα, από τη ρίζα.
Αλλιώς, θα γυρίσω κάποτε και θα σου πω ότι «στά’λεγα».
Ή μπορεί και όχι, γιατί τα δάκρυά σου καίνε.