Θρούμπες, καλαμών κ.δ.σ.
γράφει ο Mersault μεσάνυχτα |Τρόλεϊ

Νευρωτικός; Είμαι.
Δύστοκος; Άκου λέει.
Κυκλοθυμικός; Αυτό πια!
Νοήμων;

Δεν ξέρω τι να σου πω: Πώς από τη φράση «Τα γλυκά λόγια περνούν από τη σφαίρα του ωραίου σ’αυτήν της μαγείας όταν είναι επιπλέον και ανιδιοτελή» πήγαμε εντός 5λέπτου στην απροσδιοριστία της τελεσίδικης μουτζούρας, είναι κάτι που φαντάζει εντός μου ως συναίνεση στο Ακατανόητο.

Θες να αναπλάσουμε το εφικτό; Να καταλύσουμε τον (τελεσίδικο φαίνεται) διαχωρισμό των συνδιαλέξεών μας σε τηλεφωνικούς και μη; Θες ένα στοιχειώδες Αίτημα Καλών Προθέσεων ως ειπωθέν έναντι του γκόλεμ που ποιούμε;

Φανερώνεις κρύβοντας.
Γι’αυτό και η αλληλοψηλάφιση τελεί υπό αίρεση, καθώς η ίδια (η αλληλοψηλάφιση) φθέγγεται κατά της αποδόμησης της ουσίας της, εις χάριν του μέτρου.
Ή αν θες να στο κάνω πιο λιανά, όχι, δε θα είναι παράξενα εγώ με την παρέα μου κι εσύ με την παρέα σου. Αύριο.

Κι αν μου επιτρέπεις το ακόλουθο μετα-κείμενο, ο λόγος που σου γράφω με το γνώριμο ακιδωτό μου ύφος αφορά τις ασκήσεις ταύτισης συνωνύμων – αυτές για τις οποίες μιλάμε κάθε ποτέ.

Έλα να σε πάρω απ’το χεράκι, απόκαμα απ’το παρεδώσε μας που είναι το ισοδύναμο του ανερατεινού (άσε με να φτιάξω μια λέξη, σου εξήγησα παραπάνω), εξ’άλλου το λέει και το σύνταγμα, δεν απαγορεύεται το συνταίριασμα της λέξης «ανιδιοτελή» στο υπόλοιπο ιδίωμα που συνεκδοχικά θα μπορούσαμε να ονομάσουμε ως το «διάλογο που είχαμε προηγουμένως».

Διάβασε τη δεύτερη μικρή ιστορία της σελίδας 350 του βιβλίου που διαβάζεις: Εκείνος φαίνεται σίγουρος για τον εαυτό του κι αρκετά ανεξάρτητος.

Σε σας λοιποί αναγνώστες καθώς και λευτεράκη, σας αφιερώνω το τελευταίο κεφάλαιο από τα «Χαστουκόψαρα» του Λένου Χρηστίδη και πέφτω αμέσως για ύπνο στο παγκάκι της στάσης.
Καληνύχτα.
Λυπάμαι.

(Στάση)
Είναι σωστό όταν γίνονται σημαντικά πράγματα γύρω σου να τα παρακολουθείς και να τα νοιώθεις, να μην τ’αφήνεις να περνάνε.
Θυμάμαι ήμουνα κάποτε σε μια στάση και περίμενα το τρόλεϊ. Όπως καθόμουνα, κοιτάω πάνω.
Έγραφε: «Αντί να χαζεύεις εδώ πάνω, βρε μαλάκα, δεν κοιτάς μήπως έρχεται το τρόλεϊ;»
Ξέρω ότι είναι άσχετο, αλλά αυτό εννοώ. Αφού περιμένεις το τρόλεϊ, τι κοιτάς εδώ πάνω; Ε, μαλάκα; Έτσι κι εγώ.
Αποφάσισα να κοιτάω για το τρόλεϊ. Κι άμα περάσει, θα το πάρω. Και με λένε Μανόλη.

Δεν επιτρέπονται σχόλια.