Ιδεόπολις, unplugged –

Raymond

Πρέπει να έχεις τεράστιο Εγώ για να μη σε νοιάζει το ότι η μικρούλα, κοινότοπη ζωή σου είναι αδιάφορη σ’αυτούς που τυχόν σε διαβάζουν, το οποίο φυσικά διορθώνεται με το να εξολοθρεύσεις αυτούς που τυχόν σε διαβάζουν γράφοντας για την μικρούλα, κοινότοπη ζωή σου. Ναι, το Εγώ διορθώνεται, έχω σοβαρές ενδείξεις γι’αυτό, τόσο σοβαρές που οποιαδήποτε υπόνοια για το αντίθετο ωχριά από ντροπή. Βεβαίως το αντίθετο ποτέ δεν ήταν έγκυρο, μόνο το αντιθετοαντίστροφο, ρωτήστε οποιοδήποτε σπασικλάκι του κύκλου σας σας κάνει κέφι. Και για να μιλήσω με στοιχεία, όποιος δεν είναι μαλάκας είναι γλάρος, όπερ έδει δείξαι, case closed, γιου αρ ολ ντισμίσντ. Ακόμα εδώ είσαι λευτεράκη; Σε τρώει να μάθεις όσα δεν είπε ποτέ ο Καινώ ε; Εντάξει λοιπόν.
Το κενό.
Το κενό είναι αποτέλεσμα της αποδόμησης του μη – κενού. Για παράδειγμα, στην ακόλουθη πρόταση η οποία διαπραγματεύεται τη σχετική αξία αναφορικά με το νόημα της ζωής στα όρια του πλέγματος που εξαρτάται από το Υψηλόν, ακολουθεί αυτομάτως η αποδόμηση:
|-

-|
Βλέπετε λοιπόν ότι το παραπάνω κενό δεν έρχεται από μόνο του αλλά κουβαλάει και τα συνεπακόλουθά του. Τώρα 5000 achievement points στο WoW θα είναι; Εξαντλητικές επισκέψεις στου Χόντου θα είναι; δεν ξέρω, καλό είναι όμως να είμαστε προετοιμασμένοι και να έχουμε φτιάξει κανά σοκολατάκι παραπάνω για τους επιπλέον επισκέπτες.
Συνεχίζοντας, προτίθεμαι να επεκτείνω τη διαλεκτική του κενού. Αφορμής δοθείσας από την παρασκευή – συγχωρέστε με για τη λεκτική αυθαιρεσία – του σοκολατακίου, εξίσου σημαντικό είναι και το σάββατο. Δηλαδή το κενό εμφανίζεται – και όποιος έχει μάτια βλέπει – – δηλαδή όχι πάντα, αλλά αυτό είναι θέμα άλλου ποστ – έλεγα λοιπόν ότι εμφανίζεται με την μορφή «θα πεθάνω μόνος και χοντρός με μια γάτα στα γόνατά μου».
Λογικό είναι τώρα να διατυπώσετε την ένσταση για την εμφάνιση κάποιου πράγματος του οποίου αποτελεί προϊόν αποδόμησης κάποιου άλλου πράγματος, καθώς και που το πάω επιτέλους. Εντάξει, το παραδέχομαι, δεν έχω επαρκείς απαντήσεις για κανέναν άλλον πλην εμού, ίσως επειδή αξιώνω το Εμείς να είναι σημαντικότερο του Εγώ, ίσως επειδή δεν απεμπολώ την εύθυνη του αύριο με το να ονειρεύομαι σήμερα γι’αυτό, ίσως επειδή σε κάθε δυνατό σύμπαν και χωροχρόνο η αγάπη είναι το σημαντικότερο αγαθό όλων. Κι αν οι παραπάνω αξιώσεις δε λειτουργήσουν σε σας, δοκιμάστε κανά μοσχαράκι με πατάτες, ίσως έτσι να καλύψετε το κενό.
Βλέπετε, ένας γλάρος μπορεί να φτάσει τους δώδεκα πόντους σε διέγερση.